ქარიატა, ქარიატაღამეა და ქარია და
ეს სათუთი თუთარჩელა
დარჩეს ჩვენთან, თუ დარჩება
ქარიატა,
ქარია და
ფიცრულ სახლში ქარი ატანს,
მიწა ზეცის ოდენია,
ზედ მეგრული ოდებია.
ზეცა მიწის ოდენია
ზედ ვარსკვლავებს მოდენიან.
და ეზოებს გოგონები
ნიავივით მოსდებიან.
ქარიატა, ქარიატა,
ღამეა და ქარია და
გასათხოვარს გაულაღდი,
ფრთხილად იყავ ქმარიანთან.
ავტორი: ართილაყვა რევაზ
